ความขี้เกียจ เกียจคร้าน นั้นเป็นกิเลสอย่างหนึ่งของมนุษย์ ซึ่งบางครั้งบางคราวมนุษย์เราก็อยากจะขี้เกียจบ้างเพื่อความสบาย แต่หากขี้เกียจมากจนเกินควรแล้ว ก็คงจะไม่ดีแน่

พระพุทธเจ้าได้ตรัสถึงข้ออ้างของคนขี้เกียจ และโทษของความเกียจคร้าน ไว้ดังนี้:

ดูก่อนคฤหบดีบุตร โทษในการประกอบเนืองๆ ซึ่งความเกียจคร้าน ๖ ประการเหล่านี้ คือ
มักให้อ้างว่าหนาวนัก แล้วไม่ทำการงาน ๑
มักให้อ้างว่าร้อน นัก แล้วไม่ทำการงาน ๑
มักให้อ้างว่าเวลาเย็นแล้ว แล้วไม่ทำการงาน ๑
มักให้ อ้างว่ายังเช้าอยู่ แล้วไม่ทำการงาน ๑
มักให้อ้างว่าหิวนัก แล้วไม่ทำการงาน ๑
มักให้อ้างว่าระหายนัก แล้วไม่ทำการงาน ๑
เมื่อเขามากไปด้วยการอ้างเลศ ผลัด เพี้ยนการงานอยู่อย่างนี้ โภคะ*ที่ยังไม่เกิดก็ไม่เกิดขึ้น ที่เกิดขึ้นแล้วก็ถึงความสิ้นไป
ดูก่อนคฤหบดีบุตร โทษ ๖ ประการในการประกอบเนืองๆ ซึ่งความเกียจคร้าน เหล่านี้แล ฯ

คนขี้เกียจก็มักจะอ้างสารพัดเหตุผลเพื่อไม่ต้องทำงานนั่นแหละครับ แต่หากผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย ระวังจะแย่นะครับ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน... เจริญธรรมครับทุกท่าน

*โภคะ หมายถึง สมบัติ
ที่มา: สิงคาลกสูตร (พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค)